شهيد سيدمحمدتقي مغيثي
شهيد سيدمحمدتقي مغيثي فرزند شادروان سيدمحمدرضا به سال 1342 در شهر فومن ديده به‌جهان گشود. دوران كودكي را سپري نمود و پس از آن وارد مدرسه گرديد و تا أخذ ديپلم مكانيك به‌ادامه‌ي تحصيل پرداخت و حتي پس از آن توانست وارد دانشكده فني مهندسي كاشان شده و درآنجا به ادامه‌ي تحصيل بپردازد.
اين شهيد بزرگوار در شهريورماه 1365 بود كه از طريق واحد بسيج سپاه فومن به جبهه‌ي پيرانشهراعزام گرديد تا با تمام قدرت در مقابل اسلام ستيزان و كفر محوران، مبارزه نمايد. در منطقه‌ي‌پيرانشهر با دمكراتهاي كردستان درگيري شديدي پيدا نمود و از ناحيه‌ي كمر مجروح و مدتي را دربيمارستان بستري گرديد.
پس از بهبودي، دوباره عزم جهاد نمود و به ميادين نبرد شتافت، تا اينكه سرانجام در بيست و سوم‌ديماه 1365 در عمليات كربلاي 5 در محل شلمچه به شهادت رسيد و به گلگون كفنان تاريخ پيوست. پیکرش بعداز تشیع باشکوه درگلزار شهداء شهر (امامزاده میرزا) بخاک سپرده شد.
درباره خصوصيات اخلاقي اين شهيد والامقام
«شهيد مغيثي كارهايش را برمبناي رضاي الهي انجام مي‌داد و اصلاً اهل ريا و ظاهر فريبي‌نبود. وي با اخلاق و رفتار نيك خود نسبت به پدر و مادر، سرمشق و الگوي خوبي براي سايراعضاي خانواده بود. پنهاني از افراد نيازمند دستگيري مي‌كرد و مددكار آنان بود. در رعايت حق‌النّاس، نهايت دقت و اهتمام را به خرج مي‌داد. پيرو ولايت فقيه و گوش به فرمان امام خويش بود. ازآن جهت كه در خانواده‌اي مذهبي تربيت يافته بود، با مسجد بالامحله فومن انس زيادي داشت وغالباً در همان جا به مطالعه و فراگيري علوم ديني و خواندن نماز و قرآن مشغول مي‌شد. پاره‌اي اوقات نيزكلاسهاي عقيدتي و سياسي را در جهت ارتقاء و رشد فكري جوانان منطقه به كمك ساير دوستان وهمسالان خود در همان مسجد برگزار مي‌كرد».
در بخشي از وصيت‌نامه‌ي اين شهيد والامقام آمده است:
«عده‌اي به فكر اين نباشند، چون در يك‌ارگان يا يك نهاد انقلابي خدمت مي‌كنند، ديگر يك انسان كامل و مذهبي هستند. اين اشتباه محض‌است و اين فكر در صورتي درست است كه هميشگي باشد. يعني اينكه هميشه در صحنه انقلاب‌باشيم و صحنه را ترك نكنيم. صحنه انقلاب اين است كه در نماز جماعت، نماز جمعه و ديگر مراسم‌ديني حضور فعال داشته باشيم...».